FRANS SLAGER

Een schilderij in het museum dat je uitnodigt om meer over hem te vertellen.

En zo zal het zijn.

De familie Slager bestaat uit 8 schilderende leden waarvan 2 aangetrouwd.

In 3 generaties hebben ze een een prachtig gevuld museum achtergelaten.

Waarom dan alleen Frans?

Wel omdat hij mij al vanaf mijn eerste dag in het museum het meeste aansprak.

Niet alleen de schilderijen maar hoe hij daartoe gekomen is.

Maar ook zijn schrijven is ongelofelijk mooi en ZO schildert hij ook. 

 

 

EEN INLEIDING.

In 1841 werd in 's-Hertogenbosch in de Snellestraat Petrus Marinus Slager geboren.

Van 1855 tot 1858 ontwikkelde hij zijn kunstzinnige talenten aan de koninklijke school aan de Waterstaat te 's-Hertogenbosch.

In 1870 trouwde hij met Catharina Maria Uijtenboogaart en kregen 10 kinderen.

 

Piet en Frans de gingen hun vader achterna en trouwden met 2 schilderessen.

Suze Velze trouwde met Piet en Marie van Gilze trouwde met Frans.

Verder waren daar nog Jeanette en Corrie 2 dochters van P.M. zoals hij genoemd werd.

En zoon Hein kreeg een zoon Tom kleinkind dus van P.M.

En dat samen maakt acht schilders in 3 generaties van de Familie Slager.

 

Piet en Suze kregen een dochtertje dat ook Suze heet zij heeft uiteindelijk het Museum Slager gesticht.

 

 

Alle feiten en foto's die hier komen staan zijn uit het museum, wat ik daar heb geleerd.

En komen uit het Familie Slager boek en uit het boekje van Frans Slager.

Ook foto's door mij gemaakt komen uit het museum.

De gevoelens en wat IK er van vind zijn van mij alleen.

Mijn gevoelens mijn website.

 

Frans Slager werd geboren in de Sint Jorisstraat 68 op 23 April 1876.

Hij werd al op jeugdige leeftijd aangetrokken door de teken en schilderkunst van zijn vader PM.

Maar Frans deed dat op een andere manier zijn manier. 

Hij werd namelijk bijzonder aangetrokken door de geluiden uit het huis, open en dicht gaande deuren en laden geroezemoes van stemmen en vooral van de geluiden, geuren en ook kleuren van het atelier van zijn vader. 

Kleuren op het palet, de tubes en de geur van terpentijn.

Maar niet alleen dat, ook de geuren van de bloesems uit naburige tuinen en het parfum van de bezoekende dames sprak hem aan.

Nou zijn dit allemaal zaken die je op kan schrijven wat Frans ook deed in herinnering aan zijn prilste jeugd.

En hij schrijft dat op een wonder mooie manier in het oude Nederlands.

Nu weet iedereen wel dat geuren en kleuren een sterke emotie kunnen op roepen.

Ik ga mezelf maar na ruik ik ergens koffie of een beetje  verwaarloosd slootje dan word ik overvallen aan herinneringen van mijn vroegste jeugd namelijk het oude Den Bosch de Gruyter en de nog niet gerestaureerde Dieze.

Een nog sterkere herinnering zijn de benzine dampen en kruiden geur die mij onmiddellijk terug brengen naar het oude Damascus en de Suq's.

Maar helaas bezit ik niet het vermogen om dit gevoel te tekenen en/of te schilderen.

In mijn opinie is dit iets wat Frans wel kon.

Frans probeerde mensen het gevoel te geven dat je zijn schilderijen niet alleen kan zien maar het te laten beleven b.v de geur van paarden en bloemen te ruiken, het op te roepen.

Een schilderij bekijken en beoordelen is natuurlijk zeer subjectief,

Wat de een  geweldig vind zal de ander mogelijk verafschuwen ongeacht de kunstkenner die verteld hoe geweldig een schilderij is.

Ik kijk in een museum ook wat IK van een schilderij vind of IK het mooi vind.

En de schilderijen van Frans spreken mij HEEL erg aan, hij schildert op een manier die ik kan aanvoelen met zijn kleuren maar ook geuren mijn beleving van zijn schilderijen.

En dat is wat Frans kan namelijk een emotie oproepen die de paarden en kleuren en bossen oproepen.

Zie buiten schilderen vlg. Barbizon in deze website.

 

Frans zou een geboren impressionist zijn, een impressie van wat je op dat moment ziet en die emoties kunnen tekenen en schilderen is fantastisch ook al klopt het niet altijd helemaal met de werkelijkheid.

Ook deed hij dat graag buiten aan de zoom van de Veluwe maar later ook thuis in de: 

GROOTE HOEVE

Nog is het groote, eenzaam land het eigen land!

Eindeloos strekken zich de gronden uit, omzoomd van dichte elzenstruiken en hooge peppels, waartusschen rieten daken van boerenhuizen en hooischelften opduiken en in het dal kleurt het smaragdgroen van de beemden te midden  van struweel en wilde bloemen.

uit het boekje brieven van de groote hoeven door frans slager.

 

Ik vind dit zo mooi en zie het zo voor me en zou het zelf willen tekenen.

Ik zie hem zitten en een snelle studie van al dat moois op papier zetten om het later uit te werken.

Maar het is niet alleen buiten, landschappen wat Frans schildert.

Hij als een grote liefhebber van de Sint Jan ziet ook kans iets ongelofelijks weer te geven in een eeuwen oud beeld.

 

Dit is een beeld uit het museum de bouwloods bij de Sint Jan in  's-Hertogenbosch.

Daar staan eeuwenoude beelden die pas na de eerste restauratie in 1860 van de kerk zijn gehaald.

Na de voltooiing van de Sint Jan in 1500 en de bezetting door Frederik Hendrik is de Sint Jan en alles wat er op en in zat sterk verwaarloosd en dit duurde tot Napoleon vooraan in 1800 de kerk weer terug gaf aan de katholieken.

En is er nog bijna 60 jaar over gedebatteerd of hij wel gerestaureerd moest worden.

Veel van die beelden zijn aangetast door de eeuwen heen en gebroken, lagen onderaan de kerk.

Frans heeft dat allemaal verwoord in een beeld, een gebroken beeld een verwaarloosd beeld. 

Oud, zeer droef en aangetast.

Misschien heeft Frans ook een vooruitziende blik gehad van zijn geliefde Sint Jan.

Want heden ten dagen word dit museum met deze beelden die daar in het echt staan verwaarloosd door het kerkbestuur die geen hersen cellen hebben voor cultuur en erfgoed.

Waaruit mijn vooruitziende blik uitkomt want het kerkbestuur heeft de Bouwloods of Sint Jans museum gesloten onder het mom 'als je drie beelden hebt gezien heb je ze allemaal gezien' ik vind het een regelrecht drama.

Maar dankzij Frans hebben we dit prachtige schilderij nog.