GRONINGER MUSEUM 21-02-2018
DE ROMANTIEK UIT DE NOORDELIJKE LANDEN.
Dit gaat niet meevallen daar romantiek in de kunst voor mijn gevoel een zeer ruim begrip is.
Ook is het zowat na de verlichting gekomen en veel verschil is er niet.
In mijn ogen dan.
Dus nogmaals wat hier staat zijn mijn gevoelens bij schilderijen en mijn gedachten.
DE KENMERKEN / DEFINITIE VAN DE ROMANTIEK IN DE SCHILDERKUNST.
Ook dit valt niet mee.
Wikipedia heeft er al een PAAR voor maar ik denk dat het volgende er toch wel heel dicht bijkomt.
een grotere aandacht voor gevoelens : melancholie, sentiment, afschuw
de (her) ontdekking van de natuur en het idee dat de natuur een zelfstandig wezen is (een organisme met een eigen leven),
geen dichterlijke beperking, spontane emotie als drijfveer van de kunst, grote waarde die wordt gehecht aan de fantasie en de verbeeldingskracht
het zich richten op onbekende gebieden van de menselijke geest: het bovennatuurlijke en het onderbewuste en van de werkelijkheid, onontdekte gebieden
Eigenlijk is dit wel wat ik op de tentoonstelling ben tegen gekomen.
Ook religie en religieuze zaken zoals kerken en kruizen in het landschap spelen een grote rol.
Vaak zijn de schilderijen donker en stralen een pessimistisch gevoel uit wat dus ook klopt.
Erger is dat de schilders inderdaad depressies hebben of zelfs zelfmoord hebben gepleegd.
Als het bij de romantiek aan komt op emoties en je eigen gevoel blijkt dat voor een Hollander en een echt Hollands schilderij een landschap toch ook weer niet mogelijk te zijn.
Want dat is dan weer niet Hollands genoeg.
Lees de tekst van het museum, helaas wat onduidelijk.
Het is geschilderd door Wijnand Nuijen.
Onderstaand schilderij is van een schilder die geïnspireerd is door de Noordelijke cultuur met name trollen en elfen en dus weide nimfen.
Hij schilderde dit even buiten Stockholm.
Het is een vierluik van de vier seizoenen en dit is de lente. Het zal Emotioneel ook wel in de lente zitten want het is een vriendelijk schilderij.
Misschien dat de dorre boom toch een tikkeltje onvrede weer geeft in zijn gemoed.
Als de romantiek in de schilderkunst emotie en melancholie uit zou stralen dan moet je bij deze Noordelijke romantiek zo mee en dan wat vraagtekens zetten en bedenken dat deze schilders inderdaad hun gevoel schilderen en dat dat niet altijd vreugde en blijdschap is.
De enorme Noorse bergen boven de fjorden zijn vaak zeek donker geschilderd en hoe je ook je best doet ik word er niet blij van en neem dan maar aan dat de schilder dat ook niet is daar hij toch zijn gevoel zou moeten schilderen.
Lees je dan het bijschrift dan zijn deze mensen inderdaad vaak depressief of net geweest meestal er tegen aan.
Maar dan denk ik dat je als een zeer depressief persoon de prachtige Noorse natuur schildert dat dat dan niet helemaal eerlijk tegen over die bergen.
Dit zou geschilderd zijn in Tromso een prachtige stad in het uiterste noorden van Noorwegen, licht veel water en prachtige bergen met watervallen.
Je moet wel heel depressief zijn om het zo te schilderen of het moet gruwelijk rotweer zijn geweest.
Hieronder volgen 2 afbeeldingen.
Het eerste plaatje hoort bij boven staan de tekst, van het andere volgt de tekst.
Het schilderij hierboven is niet helemaal compleet.
Er staan meer mensen en een paard op maar die zien er heel normaal uit.
Mij gaat het vooral om de pijnbomen en de obelix.
Donker, recht omhoog verder op de achtergrond grijs en doods.
Geen religieuze symbolen ook niets van andere symboliek, of het moet de symboliek zijn van de schilder zelf zijn.
Maar misschien een Gotische gedachten want in de GotiEk is ook alles slank en hoog wijzend naar de Hemel/Heer.
Ook dat voorspelt weinig goeds, volgens mij wil hij gewoon weg van de wereld en recht naar boven.
En dat is precies wat de schilder heeft gedaan, zelfmoord door uit een raam te springen op 40 jarige leeftijd.
Wat mij aanspreekt op het volgende schilderij is de aanwezigheid van de altijd mysterieuze King Arthur (zie King Arthur in mijn programma).
Deze King heeft hoogstwaarschijnlijk niet bestaan alhoewel vele Engelsen daar nog steeds heel anders over denken.
Arthur was een Kelt en die zijn nooit zo ver Noordelijk geweest.
Dus een schilder met een brede belangstelling die vond dat Arthur goed paste in een gefantaseerd wederom donker landschap.
Maar aangezien ik een fan ben van Arthur een verrassing.
hET VERHAAL VAN DE SCHILDERING IS WEER EEN ANDERE SCHRIJVER.
Twee wat vrolijker schilderijen qua kleur dan.
Waarbij ik de opmerking moet plaatsen dat ik alle foto's wat lichter heb gemaakt.
Maar ook al zijn de kleuren wat vrolijker ze zijn allen een bron van eenzaamheid.
Maar je weet het he, het zijn mijn gevoelens.
Maar het was een mooie goed verzorgde tentoonstelling met een prachtige panorama film waar je door ik neem aan een Scandinavisch landschap zweefde.
Ik denk als ik zou schilderen de schilderijen er als romantiek heel anders uit zouden zien.
Probleem is dat vele landen hun eigen romantiek hebben.
Zoals Duitse en Franse romantiek.
Als ik dat heb uitgeplozen zal ik het hier aanvullen.
EINDE